De nacht van 1 op 2 november 2002

In de nacht van vrijdag 1 november op zaterdag 2 november, heb ik de volgende ervaring gehad:

Ik was van donderdag op vrijdag bij familie geweest, had daar ook geslapen en stond vrijdagochtend 1 november al gebroken op. Ik voelde me helemaal niet prettig en ben eerder naar huis gegaan, rond 2 uur 's middags ben ik mijn bed ingegaan en heb tot vrijdagavond 12 uur geslapen. Daarna kon ik natuurlijk niet meer slapen en ben rond 1 uur 's nachts gaan mediteren.

Daarna ben ik weer in mijn bed gaan liggen in de hoop nog wat te slapen. Het werd een hele rare en onrustige nacht. Er gebeurde van alles. Ik heb uren lang licht liggen schokken. Ik dacht eerst dat er iets aan het "lostrillen" was, maar het waren lichte schokken.

Op een gegeven moment voelde ik dat er iets op mijn bed was. Ik wist dat ik wakker was en ook al bewoog ik me, het bleef. Het voelde als een kat die zo met zijn pootjes op het bed staat te "pompen". Ik vond het eng, ik heb heel veel hulp en licht aan Boven gevraagd en gevraagd of het weg mocht als het negatief was. Dat wist ik niet. Maar het bleef doorgaan en ik voelde ook hoe het zich over mijn bed verplaatste. Ik nam me voor te denken dat het mijn overleden kat was, maar de gedachte "slang" was al bij me opgekomen. Ik hoorde in mijn hoofd zeggen: "niet bang zijn" en mijn handen werden voor mijn gevoel vastgehouden, wat heel geruststellend was.

Sinds de laatste keer in Schijf heb ik heel veel last van mijn rug, soms erger dan anders. Die nacht verging ik van de rugpijn, de pijn trok door tot in mijn benen. Ik heb aan Boven gevraagd of dat wat erin zat eruit mocht. Er gebeurde wel het een en ander, ik zag duidelijk de huid en de vorm van een slang, maar het ging er niet uit. Ik besefte heel goed dat het er nog niet uit mocht en dat was ook wel o.k. De pijn is in de dagen daarna wel minder geworden.

Verder kreeg ik op een gegeven moment kort wat beelden via mijn derde oog. Ineens zag ik heel helder dat ik me boven Nederland bevond, haarscherp zag ik de contouren. Heel snel ging ik voor mijn gevoel naar het noorden, naar een heel bergachtig gebied. Ik ging door bergen heen en schoot de grond in. Toen hielden de beelden op.

Ik heb die nacht ook heel erg veel verdriet gevoeld en gehuild.

De volgende ochtend hoorde ik van de aardbeving op Sumatra en kon gelijk het schokken plaatsen.